.
CHAPITRE XLIII
Lou retour en Egito di fraire de Jóusè
que i’óufris un festin.
1. Enterin la famino quichavo malamen la terro d’en pertout.
2. E, acaba li viéure qu’avien adu d’Egito, Jacob diguè à si fiéu: “Entournas-vous e croumpas-nous quauque pau de mangiho.”
3. Juda respoundeguè: “Veici ço qu’aquel ome, souto la fe dóu sarramen, nous faguè saupre, disènt: “Noun veirés plus ma fàci, à mens qu’ adugués voste fraire, lou jouine, emé vous-autre.”
4. Se vos dounc lou manda ‘mé nautre, davalaren peréu, e achataren ço que t’es necite.
5. Mai se vos pas, i’ anaren pas; car l’ome, l’avèn proun di, nous a declara dins sa dicho: “Noun veirés pas ma fàci sènso voste jouine fraire. ”
6. Israèl ié diguè: “Acò ‘s pèr ma misèri que i’avès endica qu’avias un autre fraire. ‘’
7. Éli respoundeguèron: “L’ome s’es entreva sus nosto famiho à-d e-rèng: se noste paire vivié, s’avian quauque autre fraire; e i’avèn respoundu à-n-éu en counsequènci toucant ço que demandavo... Poudian-ti saupre que nous dirié: “Adusès voste fraire emé vous-autre ?”
8. Juda peréu diguè au paire: “Mando l’enfant emé iéu, pèr que parten e pousquen viéure e que mouriguen pas emé nòsti pichot.
9. Iéu me cargue de l’enfant, me lou redemandaras: senoun l’entourne e noun te lou rènde, ieu sarai lou fautible dóu pecat envers tu, pèr tout tèms e jamai.
10. Se noun s’èro fa lou relàmbi, sarian dèja tourna pèr la segoundo fes. ”
11. Adounc Israèl soun paire, veici ço que ié diguè: “S’acò ‘s ansin necite, fasès ço que voudrés: prenès di fru de la terro Ii meiour, dins vòstis eisino, e pourtas-lèi à l’ome pèr n’i’en faire presènt, un pau de goumo e de mèu, d’estouras, de flour de mierro, de tourmentino e d’amelo.
12. Pourtas tambèn lou double d’argènt emé vous-autre e, ço qu’avès trouva dins li saquet, repourtas-lou, de pòu que pèr errour acò se fugue fa.
13. E prenès voste fraire, e anas-vous-en vers l’ome.
14. E que moun Diéu ounnipoutènt vous lou rènde favourable e que remete à vautre voste fraire que tèn, em’ aquéu Benjamin; e ‘m’ acò iéu restarai coume s’aviéu ges d’enfant.”
15. Lis ome dounc prenguèron de presènt e lou double d’argènt e Benjamin; e davalèron en Egito e davans Jóusè pareiguèron.
16. Quand aquest li veguè e Benj amin em’ éli, dounè ordre coume eiçò au despensié de soun oustau: “Fai intra dins l’oustau aquélis ome, sagato de vitimo e alestisse un festin, dóumaci emé iéu manjaran à miejour. ‘’
17. Aquéu faguè ço que i’èro esta coumanda e introuduguè lis ome dins l’oustau de Jóusè.
18. E aqui, esfraia, se diguèron entre éli: “Es pèr raport à l’argèntqu’entournerian dins nòsti sa, la fes d’avans, qu’an degu nous faire intra, pèr fin que l’acus nous toumbe dessus e pèr nous esclava de-forço, nous-autre emai nòstis ase.”
19. Amor d’acò, sus la porto, s’aprouchant dóu despensié de l’oustau,
20. Ié venguèron: “Segnour, vous pregan de nous entèndre: sian deja davala, pèr achata de viéure.
21. E, fa nòstis achat, coume venian à l’establage, durbiguerian nòsti sa - e à la gorjo di sa retrouverian noste argènt; e aro, dóu meme pes, vous avèn repourta la soumo.
22. E avèn adu d’autre argènt, pèr croumpa ço que pòu nous èstre necessàri. Poudèn pas nous imagina quau a rejoun l’argènt ansin dins nòsti biasso. ”
23. Aquéu respoundeguè: “Fugués tranquile, agués pas pòu: es voste Diéu, lou Diéu de voste paire, que dins vòsti sa a mes de tresor; car la pecùni que m’avias dounado à iéu, la tène pèr recouneigudo. ” E i’ aduguè Simeoun.
24. E lis aguènt fa intra à l’oustau, ié dounè d’aigo, e se lavèron li pèd, e i’ apasturè sis ase.
25. Éli pamens preparavon si presènt, en atendènt qu’intrèsse Jóusè sus li miejour, pèr-ço-qu’avien aprés que manjarien pan aqui.
26. Adounc intrè Jóusè dins soun oustau e i’ óufriguèron li douno que tenien dins si man e, de mourre-bourdoun sus terro, I’adourèron.
27. Mai éu, i’ aguènt rendu lou salut emé bounta, lis interrouguè, disènt: “Es gaiard voste vièi paire, que me n’avias parla ? Viéu encaro ? ”
28. Respoundeguèron: “Se porto bèn toun servitour lou paire nostre, viéu encaro.” E, courba, l’adourèron.
29. Mai Jóusè, levant lis iue, veguè Benjamin soun fraire qu’èron de la memo maire, e diguè: “Es aquest voste fraire pichounet - que me n’avias parla ?” E ajustè: “Que Diéu te fugue pietadous, moun fiéu!”
30. E se levè de davans, que s’èro sa fruchaio esmougudo sus soun fraire e desboundavon si lagremo; e s’estènt retira dins sa chambro, plourè.
31. S’estènt lava la caro, pièi sourtiguè, se countenguè e diguè: “Metès li pan.”
32. Quand se fuguè mes li pan, à despart pèr Jóusè, à despart pèr si fraire, à despart tambèn pèr lis Egician que manjavon em’ éu (car es defendu is Egician de manja ‘mé lis Ebriéu e pènson qu’es proufane un festin coume acò),
33. S’assetèron davans éu, l’einat segound soun rèng d’einat e lou jouine segound soun age, e s’espantavon mai-que-mai
34. De ço que sus li part que chascun reçaupié d’éu, la plus grosso èro estado dounado à Benjamin, talamen qu’èro cinq cop plus forto que lis autro. E beguèron, memamen que s’embriaguèron em’ éu.
.
